2ο Τρίμηνο
Αναλυτικό Υπερηχογράφημα (Υπερηχογράφημα β’ επιπέδου) |
|
Ο σκοπός του αναλυτικού υπερηχογραφήματος είναι: Να εξετάσουμε την ανατομία του εμβρύου Σε αυτό το υπερηχογράφημα εξετάζουμε αναλυτικά τα όργανα και τα συστήματα του εμβρύου και μπορούμε να διαγνώσουμε αξιόπιστα τις περισσότερες συγγενείς ανωμαλίες |
![]() |
Να εξετάσουμε τα Doppler Η εξέταση της ροής σε συγκεκριμένα αγγεία της μητέρας (μητριαίες αρτηρίες) μας δείχνει πόσο καλά αιματώνεται ο πλακούντας. Όταν η ροή σε αυτά τα αγγεία είναι δυσχερής (εμφανίζει υψηλή αντίσταση), τότε υπάρχει σχετικά αυξημένη πιθανότητα να αναπτύξει η μητέρα υπέρταση αργότερα στην εγκυμοσύνη ή να αναπτυχθεί το έμβρυο λιγότερο από ό,τι θα μπορούσε. Αν και στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό δεν συμβαίνει, προληπτικά συνιστούμε τακτική παρακολούθηση της πίεσης της μητέρας και της ανάπτυξης του εμβρύου. |
![]() |
Να εξετάσουμε για χρωμοσωμικές ανωμαλίες Η καλύτερη εξέταση για σύνδρομο Down είναι η αυχενική διαφάνεια στο 1ο τρίμηνο. Ωστόσο και στο αναλυτικό υπερηχογράφημα εξετάζουμε για σχετικές ενδείξεις, οι οποίες μας επιτρέπουν να εντοπίσουμε τα μισά (50%) περίπου έμβρυα με σύνδρομο Down. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να γνωρίζετε ότι οι περισσότερες από αυτές τις ενδείξεις (ή «δείκτες» ) βρίσκονται συχνά και σε φυσιολογικά παιδιά, και για το λόγο αυτό ακόμη και εάν βρεθεί κάτι οι περισσότερες πιθανότητες είναι το παιδί να μην έχει Down. Τελικά, ο μοναδικός τρόπος σήμερα για να διαγνώσουμε ή να αποκλείσουμε με βεβαιότητα μία χρωμοσωμική ανωμαλία είναι η αμνιοπαρακέντηση. |
![]() |
Τέλος, στο αναλυτικό υπερηχογράφημα εξετάζουμε την ανάπτυξη του εμβρύου και, προαιρετικά, μετρούμε το μήκος του τραχήλου της μήτρας, το οποίο μας επιτρέπει να υπολογίσουμε την πιθανότητα για πρόωρο τοκετό. Η αποτελεσματικότητα του αναλυτικού υπερηχογραφήματος Το αναλυτικό υπερηχογράφημα είναι πολύ ακριβές, δυστυχώς όμως δεν μπορεί να διαγνώσει το 100% των συγγενών ανωμαλιών. Τα μεγαλύτερα ποσοστά ανίχνευσης έχουν οι ανωμαλίες του κεντρικού νευρικού συστήματος (συνολικά 97% αλλά ποικίλλει σημαντικά ανάλογα με την ανωμαλία) και των νεφρών – ουροποιητικού συστήματος (97%). Στον αντίποδα βρίσκονται ανωμαλίες των ματιών ή αυτιών (ως και 0%) του μυοσκελετικού συστήματος (37%) και του γαστρεντερικού συστήματος (29%). Η συγγενής διαφραγματοκήλη έχει ενδιάμεσα ποσοστά διάγνωσης (περίπου 50%). |
Βιβλιογραφία
|